عده ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند کوچکشان به حرف های آنها موقع لباس پوشیدن یا جمع کردن وسایلش و… توجهی نمی کند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می دهد، دایم صدایش می کنند و فریاد می کشند. آنها فکر می کنند هرچه بیشتر حرفشان را تکرار کنند، فرزندشان سریع تر گوش می دهد. در حقیقت قضیه برعکس است.

 اگر در یک کلینیک روان شناسی کودک و نوجوان مشغول به کار باشید، می بینید والدین مراجعه کننده معمولا صحبتشان را این گونه آغاز می کنند: 

 یکی از مشکلات رفتاری کودکان، کمرویی است که بر خلاف سایر مشکلات ظاهراً رفتاری آزار دهنده نیست و نه برای خانواده و نه محیط مدرسه مشکل ساز نیست و گاهی نیز به عنوان یک حسن از آن یاد می شود، اما متأسفانه استمرار یک اختلال رفتاری است که در بسیاری از مواقع مانعی برای شکوفایی قابلیت ها، خلاقیت ها و ایفای مسئولیت های کودک در آینده می شود.

کودکان نوپا مثل غارنشین ها هستند. مثلا وقتی عصبانی میشوند چنگ می اندازند، گاز می گیرند، در اتاق نشیمن ادرار می کنند، انگشتشان را در بینی می کنند، غذا را به موهایشان می مالند و یا ناگهان ناپدید می شوند.

کودکان اتیستیک معمولا به خوبی با افراد ارتباط برقرار نمی کنند. 

ما بزرگ ترها کم و بیش می دانیم با خشم مان چگونه رفتار کنیم تا کمترین آسیب را ببینیم اما باید به فرزندانمان آموزش دهیم.

مهم نیست چه اتفاقی می‌افتد. هر مخالفت یا مقاومت کوچکی در برابر خواسته‌هایش می‌تواند اشک‌هایش را سرازیر کند و فرشته کوچک شما را به دیوی که جز جیغ زدن کاری ندارد، تبدیل کند. 

یک روان شناس معتقد است: والدین بدون داشتن آموزش‌های قبلی از تحولات دوران نوجوانی و جوانی باعث ایجاد عواملی در بروز افسردگی در فرزندان می‌شوند.

چرا نمی تواند آرام باشد؟ چرا نمی تواند تمرکز داشته باشد؟

اگر کودک تان برای جلب توجه شما و رفع یک مشکل جدی جیغ و داد می‌کند، سعی کنید بفهمید علت ناراحتی او چیست و سعی کنید آنرا برطرف کنید. 

مادر: دختر 4 ساله من، سارا مدام دروغ می گوید. هر کار اشتباهی که انجام می دهد قبول نمی کند و آنرا مخفی می کند و می گوید من آنرا انجام نداده ام. چه طور می توانیم با او رفتار کنیم؟

 مطالعات مشترک نشان داده است که تجربه قلدری توسط یک خواهر یا برادر زمانی که یکی از آنها بزرگتر است، 2 برابر میزان افسردگی را افزایش می‌دهد.

چطور با کودک رابطه برقرار کنیم تا او بتواند به ایمن‌ترین شکل ممکن با ترس خود روبرو شود.

کودکان پر انرژی. ما با این کودکان برخورد کرده‌ایم. زمانی که در رستورانی نشستیم و کودکان میز بغل را نگاه می‌کنیم و با خود می‌گوییم: «وای.. کودکان من هرگز این گونه نخواهند شد.» 

آیا تا به حال شده است خواهر و برادری را ببینید که با هم دعوا نکنند؟ به ندرت اتفاق می افتد که خواهر و برادری با هم دعوا نکرده باشند. 

 شما چه خوشتان بیاید و چه نیاید، کلید مدیریت خشم بچه خودتان هستید اما اگر تکنیک های این مطلب را به کار ببندید، همیشه اینطور نخواهد بود.

سعی کنید اسباب بازی های خشن را از دسترس او دور کنید. طبیعی است که اگر اسباب بازی خشن در دسترس او باشد، به بازی های خشن گرایش پیدا می کند.

وقتی که فرزندتان خانه را ترک می کند، پدر و مادری کردن شما متوقف نمی شود.

 بچه ها می دانند که چرا آنها نق می زنند؛ به خاطر اینکه موثر است. با این حال این بدین معنی نیست که شما نمی‌توانید از آن جلوگیری کنید.

وقتی که کودک راه رفتن و تکلم را بیاموزد روش‌های بیان مشکلات هیجانی او هم توسعه می‌یابد. 

درست و غلط‌های برخورد با ترس کودکان

همه ما با تشویق کردن آشنا هستیم، این که رفتارهای خوب و پسندیده کودکان را تشویق کنیم تا این رفتارها ادامه یابند.