غریزه جنسی

ما در این گونه موارد به دوستانمان می گوییم راه حل مشکل شما همت است؛ همین.همت برای ترک عادات و همت بر زندگی عقلانی. زندگی عقلانی یعنی این که آن چه را که می دانیم درست است عمل کنیم، و آنچه را می دانیم غلط است ترک کنیم.

 
 
شما با همین سؤالی که می کنید معلوم است که راه را می شناسید، ولی همتتان دچار مشکل است. تلاش کنید این همت را بدست آورید.
 
داشتن همت آسان نیست، ولی شدنی است. در این راه یک بشارت هم خداوند به ما داده است؛ و آن این که اگر شما یک قدم به سوی من بیایید، من ده قدم به سوی شما خواهم آمد. این مضمون علاوه بر روایات، در قرآن هم آمده است؛ آنجا که می فرماید: «من جاء بالحسنة فله عشر أمثالها ومن جاء بالسیئة فلایجزی إلا مثلها وهم لایظلمون»(انعام/160)
 
چند توصیه به شما داریم که گمان می کنیم برای تقویت همت و از بین بردن وسوسه ها مفید است:
 
1. در روایات اهل بیت(ع) این مضمون آمده است که "گاه گاهی و یا در طول هر روز، نفحات رحمت الهی بر شما می وزد؛ خود را در مسیر این نفحات قرار دهید." به عبارت دیگر انسان می تواند با استفاده از این فرصتهایی که خداوند در اختیار او قرار می دهد، خود را برای لحظات دیگری که این نفحات نمی وزند آماده کند.
 
انسان همیشه حال واحدی ندارد و نباید هم انتظار داشت همیشه حال معنوی یکسانی در ما وجود داشته باشد. تنها چیزی که هست آن که باید از لحظات معنوی خود کمال استفاده را برای این که در لحظات دیگر بتواند از وسوسه ها فرار کند، ببرد.
 
مثلا ما گاهی حال عبادت داریم، ولی تنبلی می کنیم. این حال عبادت همان نفحه الهی است که اگر از آن استفاده کنیم، مقاومتمان در برابر گناه در بقیه لحظات زندگی کمک می کند. گاهی یک ارتباط خصوصی با خدا و مناجات با او با زبان عادی خودمان می تواند در درون انسان غبطه ای را ایجاد کند که به خاطر حفظ و تکرار آن، انسان گناه را ترک می کند.
 
2. از ورود به محیطی که میل ارتکاب به گناه را بیشتر می کند، اجتناب کنید. اساسا انسان خوب است گاهی در زندگی خود انقلاب کند و شرائط نامساعد خود را عوض نماید. تغییر دوستانی که در حفظ تقوا بی مبالاتند، به دوستانی که تقوا دارند؛ رفت و آمد به محافل دینی و مروده با مردم مؤمن و سالم و با تقوا و ... اساسا ارتباط با انسانهای پاک، و به خصوص عالمان با تقوای دین در این جهت که انسان علقه های قدیم را ترک و به علقه های جدید روی آورد، مفید است.
 
3. پس از هر غفلت و اشتباهی نیز باید سریعاً توبه کرد، و با عبادت و اطاعت مضاعف خدا آن را جبران گناه نمود.
 
فراموش نکنید که هیچ گاه خداوند رابطه خود را بنده اش قطع نمی کند. این بنده است که خود را از خدا دور کرده و به غیر خدا مشغول می شود. خداوندی که به تعبیر برخی روایات، عاشق بنده اش است و اگر بنده یک قدم به طرف او برود او چندین قدم به طرف بنده اش می آید و هیچ گاه بنده اش را فراموش نمی کند؛ خدایی که انسان با کوله باری از گناه هم که باشد در هر لحظه و هر جا که باشد می تواند با او رابطه برقرار کند؛ خدایی که از رگ گردن به انسان نزدیک تر است و هیچ گاه انسان را رها نمی کند. نگران بخشندگی این خدا نباید بود، بلکه باید تلاش کرد حس تقوا در انسان باقی باشد. من و شما باید تلاش خود را بکنیم و پس از آن کار را به خدا بسپاریم و بدانیم او بخشنده و مهربان است.
 
انسان همیشه حال واحدی ندارد و نباید هم انتظار داشت همیشه حال معنوی یکسانی در ما وجود داشته باشد. تنها چیزی که هست آن که باید از لحظات معنوی خود کمال استفاده را برای این که در لحظات دیگر بتواند از وسوسه ها فرار کند، ببرد.
 
4. باید از افت و خیز در این راه نهراسید و امید خود را از دست نداد. انسان مؤمن پس از لغزش و خطا، نادم و پشمان می شود و سریعا آن را با استغفار جبران نموده و نمی گذارد یأس و ناامیدی که از وسوسه های شیطان است، او را در این مبارزه طولانی ضعیف و سست نماید؛ چرا که رسول اکرم(ص) فرموده اند: "التائب من الذنب کمن لاذنب له" یعنی کس که پس از ارتکاب گناه توبه نماید مانند کسی که مرتکب گناه نشده است.
 
5. نماز با توجه و در اول وقت را هم عادت همیشگی خود قرار دهید. التزام به نماز با توجه ودر اول وقت، در انسان احساس دلبستگی و ارتباطی به خدا ایجاد می کند که در ایجاد همت ترک گناه بسیار یاور است.
 
نکته آخر این که انتظار نداشته باشید همه چیز معجزه وار و یک شبه حل شود، بلکه نیاز به تمرین و صبر دارد. این راهی است که انسان برای رسیدن به کمال بایستی بپیماید و بصورت تدریجی هم حاصل می شود.
 
علاوه بر توکل بر خدا، توسل به اهل بیت و به خصوص حضرت زهرا(س) را هم فراموش نکنید و از آن ناامید نشوید. اگر پاسخ مورد نظر را از توسل و دعا نگیرید، بدانید بهتر از آن عائدتان شده است، ولو خودتان فعلا متوجه آن نباشید.
منبع:  نیک صالحی