مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

دوران عقد زمان مناسبی برای آشنایی زوجین با ویژگی ها و خصوصیات شخصیتی همدیگر است. رفتارها و خواسته ها، اعتقادات و سبک زندگی افراد در این دوره تا حد زیادی مشخص می شود و می تواند بروشور راهنمای خوبی از آینده زندگی مشترک باشد. منتها وقتی این دوران به طول می انجامد، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی نیز بشود. نداشتن حریم خصوصی و رفت و آمدهای همیشگی از جمله مسائلی است که در دراز مدت موجب اختلاف و بحث بین خانواده ها و همسران جوان می شود.

فلسفه دوران عقد آشنایی بیشتر زوجین با یکدیگر و رسیدن به این قطعیت است که: «ما می خواهیم با هم زندگی کنیم.» دوران عقد به دلیل یک جا زندگی نکردن زوجین، نداشتن حریم خصوصی و رفت و آمدهای همیشگی، دورانی پر از فشار روانی و تنش است. هرچه این دوره طولانی تر شود فشارهای خانواده ها و امکان ایجاد اختلاف و بحث و مشاجره بیشتر می شود. به طور معمول 3سال برای دوره عقد زمان زیادی است.

ممکن است در این دوره، خانواده شما یا همسرتان کم کم خسته شوند و این خستگی را در قالب تغییر رفتارهایی نشان دهند که طبیعتا این فشارها از سوی شما یا همسرتان به دیگری منتقل و سبب کوک شدن ساز یک بحث و مشاجره می شود.

والدین باید شرایط جدید را بپذیرند

تفاوت در فرهنگ خانواده ‌ها گاهی به شدت مشکل ساز می شود. در این بین، وظیفه دختر و پسر است که با اتحاد بیشتر میانه داری کنند. یعنی به والدین شان توضیح دهند که به چهارچوب های خانواده جدیدشان احترام بگذارند و اجازه دهند آنها مقررات خانواده دو نفره شان را وضع کنند.

از طرف دیگر والدین با بحران روحی دیگری نیز مواجه می ‌شوند و آن ترس از دست دادن فرزندشان است. آنان از این که فرزندشان جذب خانواده همسرش شود، وحشت دارند و کشاکشی بین والدین به وجود می ‌آید که برای زوجین نیز ایجاد مشکل می‌کند.

در این دوران والدین سعی در دیکته‌ فرهنگ خود به خانواده‌ تازه تشکیل شده دارند و آن ها را تحت فشار می‌گیرند تا در این خانواده‌ جدید فرهنگ خودشان رشد و نمو پیدا کند. این کشاکش غلبه‌ فرهنگی نیز منجر به بروز مشکلاتی بین زوجین می‌شود.

در این دوران، والدین باید به مدیریت احساسات خود بپردازند و بپذیرند که با ازدواج فرزندشان خانواده جدیدی تشکیل شده که از حق استقلال برخوردار است و باید استقلال این خانواده را به رسمیت بشناسند و به آن ها اجازه دهند که این خانواده جدید برای خود فرهنگ و هنجارهای مستقلی داشته باشد که الزاما نباید مشابه فرهنگ موروثی یا خواسته های آن ها باشد. والدین باید با مدیریت محیط، فضایی فراهم کنند که زوجین بتوانند بهتر یکدیگر را بشناسند و تعامل مفیدی با هم داشته باشند.

اصل اعتدال را فراموش نکنید

همسران جوان نیز بهتر است در روابط خود از اصل اعتدال بهره ببرند تا موجب حساسیت های احتمالی در خانواده خود نشوند. در این خصوص خوب است که برنامه مشخصی برای خودتان وضع کنید. مثلا روزهای خاصی به تفریح و روزهای خاصی به منزل یکدیگر بروید. برای روزهایی که در منزل خود یا خانواده همسرتان مقرر می کنید، حتما نظر خانواده ها را نیز جویا شوید تا هم آن ها آمادگی پذیرش شما را داشته باشند و هم احترام به آن ها رعایت شود. می توانید هرازگاهی هدیه ای کوچک برای تقدیر از پذیرایی آن ها تهیه کنید و بدین ترتیب به آن ها نشان دهید که قدردان این همراهی شان هستید. با مادر خود به یک گفت وگوی آرام و صمیمانه بنشینید. برای او روشن کنید که شما و همسرتان نیز از وضع اقتصادی خودتان رضایت چندانی ندارید و مایل هستید که زودتر مستقل زندگی کنید.

به او بگویید که متوجه هستید که آن ها هم به خاطر شما با محدودیت هایی در زندگی خود مواجه شده اند اما شما نیازمند حمایت و پشتیبانی آن ها هستید تا بتوانید مقدمات زندگی خود را فراهم کنید. ضمن این که به شما پیشنهاد می کنم برای شروع زندگی مسائل را سخت نگیرید و منتظر نمانید تا همه چیز به شکل ایده آل خود پیش برود. زندگی خود را ساده شروع کنید و بعد از آن تلاش کنید تا آن را در مسیر رشد قرار دهید در این شرایط طولانی تر شدن دوران عقد ممکن است به خاطر مشکلاتی که دارید موجب اختلافات و سوء تفاهماتی بین خودتان نیز بشود. پس تا حد امکان هرچه زودتر به فکر آغاز کردن زندگی خود باشید.

منبع: خراسان، مردمان