مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

زندگی زناشویی زمانی حفظ می‌شود که زوج‌ها ارتباطی موثر با هم داشته باشند‎.

آنهایی که با عشق ازدواج می‌کنند، با این امید که آینده‌ای شاد در انتظارشان باشد زندگی مشترک خود را شروع می‌کنند، اما با توجه به آمار روزافزون طلاق، معلوم می‌شود زوج‌های زیادی امیدشان برباد می‌رود.

زندگی زناشویی زمانی حفظ می‌شود که زوج‌ها ارتباطی موثر با هم داشته و هردو از انجام کارهایی که به رابطه‌شان آسیب می‌زند اجتناب کنند.

اهمیت ندادن به همسر

اگر تلاش‌ها و لطف‌های همسرتان را درک نکنید موجب دلخوری و ناامیدی او خواهید شد. نادیده گرفتن همسر و اهمیت ندادن به او از محق دانستن خود، ناشی می‌شود.همسران خودخواهی که بابت کارهای همسران‌شان قدردانی نمی‌کنند، نارضایتی و خشم پنهان را وارد زندگی خود می‌کنند. این همسران حق به جانب، هرگز تحسین و تشکر نمی‌کنند اما در عوض مدام در حال شکایت کردن و ایراد گرفتن هستند.

نداشتن ارتباط عمیق و آشکار

آنهایی که بلد نیستند خوب ارتباط برقرار کنند، شنونده‌های خوبی هم نیستند؛ آنها به حرف همسرشان توجهی ندارند و علاقه‌ای به چیزهایی که همسرشان بازگو می‌کند ندارند، مدام حرفش را قطع می‌کنند و سعی می‌کنند پیشاپیش حدس بزنند همسرشان چه می‌خواهد بگوید و طبق همین پیش بینی‌ها قضاوت هم می‌کنند. اما همسران عاقل و مهربان، با صداقت و روراستی ارتباط برقرار می‌کنند. وقتی همسران چیزی را که واقعا منظورشان است واضح بیان نمی‌کنند، معمولا مشکلاتی را به بار می‌آورند.

زیر ِ قول زدن

وفا نکردن به قول و قرارها، اطمینان و اعتماد را بین همسران نابود می‌کند. عهد و پیمان‌های شکسته، یعنی نداشتن ارتباط خوب با همسر. مخصوصا وقتی به همسرتان قول می‌دهید رازی را افشا نکنید و به این قول‌تان وفادار نمی‌مانید، در واقع به اعتماد او خیانت کرده‌اید.

اگر تلاش‌ها و لطف‌های همسرتان را درک نکنید موجب دلخوری و ناامیدی او خواهید شد‎

جر و بحث‌های ناشیانه

خطاهای گذشته را یادآوری کردن حین جر و بحث، جنبه‌ی منفی گفتگوهای‌تان را تقویت می‌کند. جملاتی که با «تو همیشه» و «تو هرگز» شروع می‌شوند معمولا همسر را مورد ستیز قرار می‌دهند. از کاه کوه ساختن و یک مسئله‌ی کوچک و بی‌اهیمت را به معضلی پیچیده تبدیل کردن، تهدید به جدایی و مورد اتهام قرار دادن اعضای خانواده‌ی همسر و بحث کردن سر ِ آنها، همه و همه مقدمات یک فاجعه را فراهم می‌کنند. ناسزاگویی و خشونت بدنی، تقریبا تضمین کننده‌ی پایان رابطه هستند.

عدم تقبل اصلاح اشتباه

داشتن این نگرش که «من همینم که هستم، چه بخوای چه نخوای»، خودخواهی را ثابت می‌کند و نشان می‌دهد شما آنقدر به همسر و رابطه‌ی زناشویی‌تان اهمیت نمی‌دهید که برای اصلاح اشتباهات خود تلاش کنید، حتی وقتی که می‌دانید همسرتان بابت این موضوع ناراضی و آزرده است.

انتقاد و عیبجویی

انتقاد از همسر مخصوصا جلوی دیگران، آسیب زننده است. اگر هرگز از همسرتان تقدیر و تحسین نکنید و مکررا هم شکایت کنید و غُر بزنید و فقط از همسرتان انتظار تغییر داشته باشید، زندگی مشترک‌تان به شدت تهدید خواهد شد. مقایسه‌ی همسر با همجنس خودش هم کار خطرناکی است که می‌تواند زندگی‌تان را نابود کند.

دروغ و خیانت

روابط خوب بر پایه‌ی اعتماد و اطمینان قرار دارند، بنابراین دغل‌کاری و دروغ پردازی یک ضربه‌ی بزرگ بر پیکره‌ی روابط شماست. دروغ گفتن در مورد روابط گذشته و شرایط مالی فعلی، از تهدیدهایی هستند که رابطه‌ی همسران را خدشه دار می‌کنند. فریب دادن همسر، علامت قطعی خیانت و عهد شکنی است.

سرکوفت زدن به همسر

همسران نابالغی که هنوز نمی‌توانند مسئولیت رفتارها و کارهای خودشان را تقبل کنند معمولا زندگی‌های پردردسری دارند. آنها هرگز بابت اشتباهات خود عذرخواهی نمی‌کنند و فقط همسرشان را مقصر می‌دانند، برای رفتارهای بد خود، بهانه تراشی می‌کنند و همسرشان را متهم می‌کنند که باعث و بانی نارضایتی و ناراحتی آنهاست.

سرباز زدن از رابطه‌ی جنسی

رابطه‌ی جنسی عاشقانه، همسران را به یکدیگر پیوند می‌دهد. نادیده گرفتن این جنبه از زندگی زناشویی می‌تواند اساس روابط‌ تان را تحلیل ببرد. همچنین احتمال اینکه همسرتان به دنبال رابطه‌ی فیزیکی با شخص دیگری برود هم زیاد می‌شود.

تفریح نکردن

زوج‌هایی که فعالیت‌های مفرح ندارند، خودشان را از فرصت ِ پیوندهای عمیق‌تر با یکدیگر محروم می‌کنند. اینکه تفریحات خود را از همسرتان کاملا مجزا کنید و مدام به سرگرمی‌هایی بپردازید که وقتی برای پرداختن به علاقه مندی‌های همسرتان باقی نمی‌گذارد، به ضرر زندگی مشترک شماست. حتما برای با هم بودن و با هم خوش گذراندن وقت بگذارید و روی لذت‌های همسرتان تمرکز کنید و فرصت‌هایی را بیابید که بتوانید با هم بیشتر بخندید و شادی کنید.

منبع: سلامت نیوز