مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

هر فردی نهایتا به بلوغ جسمی، اجتماعی و روانی می‌رسد و هر چقدر هم که از نظر محبت در کانون خانواده کمبودی نداشته باشد، باز هم یک کشش روانی او را به سمت جنس مخالف می‌کشاند.

در واقع نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن موجب بروز این کشش می‌شود و اینجاست که این نیاز روحی باعث می‌شود فرد با وجود تمام مشکلات، مسئولیت یک زندگی مشترک را به عهده گیرد، اما رمز موفقیت در تداوم یک زندگی مشترک چیست؟

واقعیت این است که کفویت داشتن و بهره مندی از مهارت های زندگی می تواند موفقیت ازدواج را تضمین کند. دو پیش بینی کننده نسبتا" قوی برای رضایت و دوام زندگی زناشویی وجود دارد:

1- توانایی زنان و شوهران در نشان دادن رفتارهای مثبت و متقابل نسبت به یکدیگر

2- توانایی زنان و شوهران در جلوگیری از انجام رفتارهای منفی و اجتناب از پاسخگویی منفی به رفتارهای نامطلوب دیگری.

اما بگذارید کمی عقب تر برویم. به زمانی که دختر و پسر احساس می کنند برای ازدواج آماده اند و باید آستین بالا بزنند. آمادگی برای ازدواج حداقل شامل سه فاکتور دارد: رسیدن به بلوغ جنسی و اجتماعی، انگیزش و داشتن اطلاعات.

یعنی یک زوج باید بتواند خودش توانایی ها و نقایص خود را بشناسد. مختصری روانشناسی زن و مرد را بداند. از تکلیف همسری آگاهی داشته باشد.
 
رفتارهای مهم در رضایت زناشویی
رفتارهایی که باعث برقراری روابط می شوند روی رضایت زناشویی موثرند. برداشت زوجین از رفتارهای یکدیگر و تعبیر آنها از وقایعی که در زندگی شان رخ می دهد روی کیفیت روابط تاثیر می گذارد. در این مقاله سعی بر این است تاکیدی بر فاکتورهایی داشته باشیم که موثر در مساله زناشویی و در نهایت روابط خانواده هستند و به عنوان نتیجه آموزشی بحث در پایان هم تاکیدی داریم بر نکات کاربردی و مهارتی که بطور کلی بر روابط عاطفی و جنسی زن وشوهر موثرند.

تحقیقات نشان می دهد که بین ارتباط زناشویی مطلوب و احساس خوشبختی در زنان رابطه معنی داری وجود دارد. این موضوع آنجایی اهمیت بیشتری پیدا می کندکه اکثریت زنان در ابراز علاقه به ارتباط جنسی ناتوانند. بین ارتباط کلامی و ارتباط زناشویی رابطه مستقیمی برقرار است و زنان از طریق شنیداری ومردان ازطریق لامسه و دیداری بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
 
عوامل تداوم عاشقانه زندگی
از طرفی با افزایش سن (افزایش طول مدت زندگی) و تعداد فرزندان، روابط زناشویی کمرنگ تر و احساس رضایت جنسی زنان کمتر می شود.سهم عمده ای از این مشکل،به تغییرات طبیعی بدن زن در سنین یائسگی برمی گردد و در این موارد قدرت برقراری روابط عاطفی و اجتماعی مناسب یک زن با شوهرو سایر اعضای خانواده اش ،تعیین کننده اصلی تداوم عاشقانه زندگی است که سبب می شود زن وشوهری که سال ها در کنار هم زندگی کرده اند با کاهش روابط جنسی دچارتزلزل خانوادگی نشوند.

اما درکل جهت ایجاد روابط زناشویی بهتر با همسران تان بهتر است بدانید:
با ایجاد یک ارتباط کلامی مناسب، ابراز عشق و علاقه به همسر، که در بسیاری از مواقع پیامد آن ایجاد یک نوع ارتباط جنسی مناسب است، حس عشق و محبت در زن و مرد تقویت شده و سبب ایجاد عطوفت و مهربانی بیشتر بین زن ومرد می شود که در نتیجه آن گذشت زن ومرد نسبت به یکدیگر بسیار بیشتر می شود و ایجاد ارتباط جنسی مناسب مانع بروز رفتارهای تلافی جویانه خصوصا" از سوی مردان در زندگی زناشویی می شود و به واسطه ایجاد یک رابطه زناشویی مطلوب که دو رکن اساسی آن ابراز عشق و علاقه و برقراری ارتباط جنسی است روابط خانواده مستحکمتر می شود و در مقابل ریشه بسیاری از مشاجرات روزمره را در روابط زناشویی نامطلوب باید جستجو کرد.

بهتر است بدانید هرگز خانواده ای پیدا نخواهید کرد روابط زناشویی مناسبی وجود دارد اما نهاد خانواده متزلزل باشد.

در صورتی که روابط متعادلی بر خانواده حاکم باشد با افزایش طول مدت زندگی و تعداد فرزندان با وجودی که روابط زناشویی کمرنگتر می شود، اما تغییر چندانی در احساس خوشبختی زنان به وجود نمی آید یعنی با افزایش سن و تعداد فرزندان فاکتورهای دخیل در حس خوشبختی از دیدگاه زنان تغییر می کند.

به نظر می آید زنانی که در سنین بالا (25-35 سالگی) ازدواج کرده بودند، شاید به علت بلوغ اجتماعی و آگاهی بیشتر و احتمالا" وضعیت اقتصادی بهتر، رضایتمندی بیشتری را در زندگی زناشویی نشان می دهند.
 
دو عامل مهم دیگر در ثبات ازدواج
سن و زمان ازدواج دو عامل مهم در ثبات و پایداری و رضایت از ازدواج هستند. تحقیقات نشان می‌دهد میزان بالایی از ناپایداری در ازدواج و نارضایتی زناشویی در میان زوج‌هایی است که زود ازدواج می‌کنند. روانشناسان می‌گویند خشنودی، رضایت و سازگاری بیشتر در زوج‌هایی دیده می‌شود که والدین آنها به یکدیگر وفادار باقی مانده‌اند و در مقابل، زن و شوهرهایی که والدین آنها از هم جدا شده یا طلاق گرفته‌اند، احتمال بیشتری دارد که تمایلی به ازدواج نداشته باشند، دیرتر ازدواج کنند و در ازدواجشان دچار مشکل شوند.

البته نباید نقش عوامل فرهنگی و اجتماعی، آداب و رسوم، رفتار و سلوک و الگوهای فرزندپروری را هم نادیده گرفت. همه این موارد می‌توانند زمینه‌های همدلی را تحت‌تاثیر قرار دهند و تعارض در آنها باعث افت رضایت در روابط زناشویی ‌شود.کسانی که در سنین کمتر از 20 سال ازدواج می‌کنند، کمترین پایداری ازدواج و رضایتمندی را دارند. همچنین ازدواج در سنین بالا به علت تثبیت نقش‌ها در طول دوره مجردی و نداشتن انعطاف برای سازگاری با نقش متاهلی، رضایتمندی و پایداری ازدواج کمتری را نشان می‌دهد.

اما طبق تحقیقات میانگین سنی زوج‌های راضی بیشتر از زوج‌های ناراضی است. در سنین بالاتر دستیابی به مهارت‌های مهار خود و به دست آوردن دیدگاه‌های واقع‌بینانه باعث می‌شود افراد سطح انتظارهای خود را با واقعیت مطابقت دهند و از زندگی مشترکشان بیشتر لذت ببرند. وضعیت اقتصادی یکی از عوامل مهم و موثر در پایداری ازدواج و رضایت زناشویی است و درآمد کم و ناامنی شغلی با رضایتمندی زناشویی پایین همراه است.
منبع:جام جم، اطلاعات