نیرنگ :: مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

۲۴

شهریور ۹۵

نظرات

نیرنگ

خادم الصادق

۲۴ شهریور ۹۵ ، ۲۲:۲۶

مجموعه: داستان و حکایت

دلم را به یک نگاه خیابانی باختم و یک دل نه صد دل عاشق شدم. او چند روز مرا تعقیب می کرد و منتظر بودم حرف دلش را بگوید تا این که یک روز در ایستگاه اتوبوس جلو آمد و با لبخندی که به لب داشت سلام کرد. «احسان» در حالی که به چشمانم خیره شده بود با صدایی لرزان گفت: ببخشید می توانم شماره تلفن شما را داشته باشم؟ می خواهم موضوع مهمی را مطرح کنم. در پاسخ به این سوال سرم را پایین انداختم و جواب دادم: معذرت می خواهم مثل این که اشتباه گرفته اید من از آن دسته دخترهایی نیستم که فکر می کنید.او لبخندی زد و گفت: راست می گویی، چند روزی است که تعقیبت می کنم و اگر دختر باوقاری نبودی مطمئن باش چنین پیشنهادی را مطرح نمی کردم و این را هم بدان که من هم از آن پسرهایی نیستم که توی کوچه و خیابان دنبال مسخره بازی و فریب دختران هستند. احسان با این حرف ها مرا خام کرد و ما به خاطر این که کسی شک نکند مسافتی قدم زدیم.«فائزه» در دایره اجتماعی کلانتری جهاد مشهد افزود: ارتباط خیابانی من و احسان ۲ سال طول کشید تا این که او به خواستگاری ام آمد و با وجود مخالفت شدید خانواده ام، آن قدر لج بازی و اصرار کردم تا پدر و مادرم راضی شدند و ما با برگزاری مراسم عقد کنان، با هم نامزد شدیم. چند ماه گذشت و در این مدت ۲ بار متوجه شدم همسرم با دختران غریبه ارتباط تلفنی دارد و هر بار می خواستم اعتراض کنم با چرب زبانی عذرخواهی می کرد و می گفت: این خانم مدتی است مزاحمم می شود و اگر با او صحبت کردم فقط می خواستم ببینم فرد مزاحم کیست و برای چه به یک مرد متأهل زنگ می زند، خواهش می کنم آبرویم را حفظ کن و...!فائزه ادامه داد: از آن جا که برای ازدواج با احسان با خانواده ام لج بازی کرده بودم خجالت می کشیدم درباره خطاهای او چیزی به پدر و مادرم بگویم و فقط خون دل می خوردم ولی از ۲ ماه قبل فهمیدم احسان با زنی که ۱۵ سال از او بزرگ تر است رابطه دارد و...!سرم سوت کشید. من شماره تلفن آن زن را از روی گوشی شوهرم برداشتم و با او تماس گرفتم اما آن خانم غریبه خیلی راحت گفت: احسان را دوست دارم و با هم به طور موقت ازدواج کرده ایم!متاسفانه شوهرم وقتی متوجه شد که موضوع لو رفته است و آبرویش در خطر است یک دست کتک مفصل نثارم کرد و حالا با این بهانه که ما به درد هم نمی خوریم و این ازدواج از اول اشتباه بوده است اصرار دارد که به طور توافقی و بی سر و صدا از هم جدا شویم.نمی دانم چرا او در حق من این قدر نامردی می کند و چرا من در انتخاب شریک زندگی ام این قدر حماقت کردم و حالا پشیمان و سرافکنده باید به خانه پدرم برگردم. مصمم هستم طلاق بگیرم چون او مرد زندگی من نیست و واقعا نمی تواند مرا خوشبخت کند! کاش...!