مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

وقتی از چیزی ناراحت هستید و از احساس کردن آن اجتناب می کنید ، بر وخامت شرایط می افزایید . گاهی نیز لازم است رنجش و آزردگی را احساس کنید . التیام زمانی شروع می شود که بر حقیقت تألم خود صحه بگذارید و تا این کار را نکنید ، ناراحت باقی می مانید .

غم و اندوه

قبل از هر چیزی بپذیرید که ناراحت شده اید . ساده نیست . ممکن است احساس کنید به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته اید ، ضعیف هستید و یا به قدری که فکر می کردید خوب نیستید .باید در هر شرایط با حقیقت روبه رو شوید . هر چه زودتر به حقیقت پی ببرید بهتر است .

بیشترین رنجش ها نه از ناحیه دشمنان ، بلکه از ناحیه دوستان ایجاد می شوند ، رنجش شما را کسانی ایجاد می کنند که از هر کس به شما نزدیکترند ؛ کسانی که شما را دوست دارند ؛ ممکن است از سادگی ، صفا و صداقت شما سوء استفاده کرده باشند .

نمی گویم که برای اجتناب از این موقعیت حالت تدافعی بگیرید . در واقع کسانی که تحت تأثیر رنجش و دلخوری سرد می شوند و فاصله می گیرند ، بیش از سایرین به خودشان لطمه می زنند . چه بهتر که انعطاف پذیر و باز باشید و رنجش خود را بلافاصله ابراز کنید . این گونه می توانید از خودتان دفاع کنید . می توانید دوست بدارید و اعتماد کنید ، می توانید به دور از داوری های مبهم و مخدوش اعتماد کنید و فعالیت نمایید .

به ندرت رنجشی از این شدیدتر است که به حقیقتی درباره خود که علاقه ای به دانستنش ندارید پی ببرید . خود را بی دست و پا یافتن ، خود را کمتر از آنچه می خواستید دیدن دردناک است ؛ همانطور که خود را نامهربان ، لجوج ، خودخواه ، حریص و طماع و بی ملاحظه دیدن ناراحت کننده است . هر آینه این صفات را در خود یافتید ، با حالت باز با آنها برخورد کنید .

بدانید که شما هم مثل همه ی سایرین با این نقطه ضعفها روبه رو هستید . اطلاع از نقاط ضعف خویشتن است که به انسان نیرو می دهد . بی جهت نخواهید که در همه ی زمینه ها خود را قوی و قدرتمند معرفی کنید . در واقع وقتی نقاب بر چهره می گذارید و "خود حقیقی " خود را پنهان می کنید ، بیش از هر زمان حرمت نفس تان را از دست می دهید و این رنجشی است که شما شخصا برای خود ایجاد می کنید.

روش های درمانی

** وقتی از کسی ناراحت می شوید ، ناراحتی تان را هر چه سریعتر بروز دهید .

** با درک کردن شرایط ، رنجش را از خود دور کنید .

** او را که شما را رنجانیده ، ببخشایید و بگویید که ناراحتی را فراموش کرده اید .

**وقتی کسی تحت تأثیر رنجش های کهنه ی گذشته به عمد شما را ناراحت می کند ، به رنجش او توجه داشته باشید و همانطور که می خواهید دیگران به سخن شما گوش دهند ، شما هم به درد دل های آن ها توجه کنید .

** ممکن است مخاطب شما فراموش کند که شما را رنجانیده است . این به معنای شریر بودن او نیست. شما هم بی آنکه بدانید و متوجه باشید بارها دیگران را رنجانیده اید .

** اگر شما به راحتی رنجش به دل می گیرید ، ممکن است در نظر دیگران به قدری شکننده ظاهر شوید که آنها نتوانند احساساتشان را به سادگی با شما در میان بگذارند . اشخاصی که تحت تأثیر جزیی ترین موارد، رنجش به دل می گیرند ، دیگران را ناراحت می کنند .

** از ناراحتی خود به عنوان یک سلاح استفاده نکنید .

به نکات زیر توجه کنید :

** سئوال کنید . اگر احساس می کنید مخاطب شما به عمد شما را ناراحت کرده بگویید که احساس خوبی ندارید . بگویید که دلخور شده اید . به جواب او گوش فرا دهید نیازی نیست که واکنش نشان دهید ، همین قدر که گوش می کنید کافیست .

** تحت تأثیر ناراحتی تسلیم نشوید .

** موجز و خلاصه حرف بزنید .

** دستهایتان را بیش از اندازه تکان ندهید .

** رنجش خود را نشان دهید ، اما برای مجازات دیگران سر و صدا نکنید .

** صریح و مستقیم حرف بزنید .

** شجاع باشید .

** رنجش خود را در همان لحظه ای که آن را احساس می کنید نشان دهید .

** حقیقت را بگویید .

** همین حالا حرفتان را بزنید .

منبع: تبیان