مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

از آنجا که نسل جوان امروز با نسل گذشته، در نگرش و رفتار تفاوت هایی دارد، یکی از مسائلی که معمولاً زوجین جوان درباره آن پرسش می نمایند، شیوه صحیح برقراری ارتباط با خاواده همسر می باشد. برخی نیز در مورد ضرورت آن سوالی می کنند و بعضی در مورد حدود این روابط مسئله دارند.

در خانواده هسته ای، باید صمیمانه ترین ارتباط ها بین زوجین برقرار باشد. در این روابط صمیمانه، آنها با یکدیگر رازگویی داشته، به همدیگر اعتماد دارند و علاوه بر آن احساس خوشبختی می کنند، بر کلمات آنها رنگ گرم محبت نشسته و همدیگر را دوست می دارند و دوستی آنها دو سویه و طرفینی است. وجود سر زندگی در خانواده ای بالنده و متعادل، نشان از روابطی عاطفی دارد چنان که اریک فروم که از پیروان مکتب روانکاری است می گوید: اگر به دیگری در حد جاذبه جسمانی علاقمند شوی، یعنی جاذبه جسمانی زمینه ساز علاقه توبه دیگری باشد، نام آن «شیفتگی» است و می گوید: اما عشق بالاتر از شیفتگی است. یعنی شیفتگی همراه با گذشت و صداقت و ایثار و صمیمیت است که عشق را پدید می آورد و حصار بین انسان ها را فرو می ریزد و با فرو ریختن حصار بین دو انسان، هر دوخود را یکی می بینند.

لذا زن و شوهری که عاشق یکدیگر هستند، با طیب خاطر در کنار هم روزگار سپری می نمایند و از زندگی با هم رضایت خاطر دارند و یکدیگر خوش و خرم می باشند. حتی در ساده زیستی و قناعت و کمبود امکانات.

فرزندان دوست دارند که به دیدار والدین خویش نایل آیند و خاطرات دورانی که با والدین خود به سر می بردند، برایشان شیرین است.

معمولاً در کشورهای شرقی و به ویژه کشورهای اسلامی اعتقاد بر این است که وقتی دو فرد با هم ازدواج می کنند، صرفاً پیوندی بین آنان بر قرار نمی شود، بلکه وصلت میان دو خانواده نقش حیاتی ایفا می نمایند و غالباً علاقمندی هایی به دیدار عروس و داماد خویش دارند. و لازم است که دید و بازدید با آنان صورت پذیرد. اگر ما همسر خود را به دیدار خانواده اش نبریم، او را از دیدن افراد مهم در زندگی اش محروم ساخته ایم و این نوع محرومیت و ناکامی، موجبات بروز پرخاشگری می شود. پس باید زمینه ارتباط مناسب بین همسر و خانواده اش را حفظ و تقویت کرده تا از بروز پرخاشگری در فضای خانه جلوگیری کنیم.

فرزندان دوست دارند که به دیدار والدین خویش نایل آیند و خاطرات دورانی که با والدین خود به سر می بردند، برایشان شیرین است.

فرزندان با حضور در خانه والدین خویش احساس راحتی و آرامش می کنند و دوران کودکی و خاطرات دوره نوجوان و جوانی برای آنان زنده می شود. هر کسی دوست دارد که به دیدار والدین خویش می رود و همسر وی نیز همراهش باشد، زیرا اگر دختری پس از ازدواج، به تنهایی به منزل والدین خویش مراجعه کند، اولین سوالی که در ذهن والدین او مطرح می شود، این است که مگر با همسرت دچار مشکلی شده ای که او به همراه تو نیامده است. حال آنکه اگر با همسر به مهمانی والدین برود چنین شبهه ای ایجاد نمی شود.

برای گرمی زندگی بایستی باورهای نادرست و ناروا را در اندیشه ها پیرایش کرد. همسران جوان بعد از ازدواج با دو نوع وابستگی عاطفی روبه رو هستند؛ یکی وابستگی به والدین و اعضای خانواده خود مانند خواهران و برادران .دیگری وابستگی به همسر و خانواده جدید.

برخلاف بسیاری از نگرش ها و باورهای نادرست و ذهنیت های غلط، خانواده همسراز شخصیتی والا و برجسته برخوردار بوده و وجودشان همواره منبع خیر و برکت می باشد. برای گرمی زندگی بایستی باورهای نادرست و ناروا را در اندیشه ها پیرایش کرد. همسران جوان بعد از ازدواج با دو نوع وابستگی عاطفی روبه رو هستند؛ یکی وابستگی به والدین و اعضای خانواده خود مانند خواهران و برادران .دیگری وابستگی به همسر و خانواده جدید. هر دو نوع وابستگی به دلایلی دارای عمق و شدت مخصوص به خود می باشند وابستگی به خانواده اصلی ریشه خونی دارد که از انعقاد نطفه و دوران جنینی آغاز شده و ادامه می یابد. از سوی دیگر، وابستگی به همسر دارای جنبه عاطفی عمیق است این دو وابستگی ممکن است هر یک از زن یا شوهر را دچار تعارض کند که باید ضمن داشتن روابط مناسب با والدین و سایر خویشاوندان به حقوق همسر نیز توجه داشت.

نکته اینجاست که افراط در هر چیزی موجب زیان های شده و اعتدال در هر کاری موجب رشد خواهد شد.انسان ها وقتی ازدواج می کنند، باید بدانند که مسئولیت های جدیدی عهده دار شده اند. آنها پس از ازدواج مسئول زندگی زناشویی هستند، هر کدام باید وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهند؛ آنها باید بیاموزند حفظ رابطه عاطفی با پدر و مادر ضروری است ولی نباید روابط عاطفی بین خود و همسر را ضعیف کنند و تحت الشعاع قرار دهند. رعایت اعتدال و توازن بین این دو طیف عاطفه یکی از هنرهای زندگی مشترک است. این هنر را باید با اراده و تمرین کسب نمود.

منبع:tebyan.net