مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

وقتی شما می خواهید شریک اقتصادی انتخاب کنید اهمیت آشنایی کاملاً بیشتر از وقتی است که با کسی می خواهید به سینما بروید، یا وقتی با کسی میخواهید هم خانه شوید اهمیت آشنایی بیشتر از وقتی است که میخواهید با او چند روز به مسافرت بروید. در ازدواج شما با یک نفر در بالاترین سطح شریک خواهید شد.

هر ارتباطی که بخواهد شکل بگیرد نیاز به آشنایی دارد. دو نفر همجنس هم که بخواهند با هم ارتباط دوستانه و یا ارتباط کاری داشته باشند نیاز به آشنایی دارند. هرچه ارتباط برای ما مهم تر باشد، توجه و دقت به آشنایی بیشتر می شود. پس شکی نیست که قبل از ازدواج حتماً باید آشنایی صورت بگیرد.

در دوران قدیم حتی دختر و پسر یکدیگر را نمی شناختند و نمی دانستند که قرار است با چه کسی زندگی کنند و بعد از اینکه خطبه عقد خوانده می شد با یکدیگر آشنا می شدند. در واقع این پدر و مادر ها بودند که برای آنها همسر انتخاب میکردند. ما آن دیدگاه را نمی پذیریم، چرا که این سوال مطرح می شود که آیا ابزار لازم برای محک زدن یکدیگر را دارند؟ قرار است این آشنایی در صورت شناخت کافی به ازدواج برسد و قرار نیست که دختر و پسر یک دوستی داشته باشند و بعد از 6 ماه که وابستگی عاطفی بین آنها ایجاد شد تازه ببینند به درد هم میخورند یا نه؟

در دوران آشنایی تاریخچه فردی را به دست می آوریم، رفتار ها و گفتار های او را زیر نظر می گیریم و به احساسات درونی خود توجه می کنیم و همه اینها را مبنای ادامه یا عدم تداوم ارتباط قرار می دهیم.

در اینجا وقتی ما از آشنایی صحبت می کنیم، منظورمان آشنایی با هدف ازدواج است. زمانی که هدف از آشنایی، ازدواج باشد نوع آشنایی متفاوت است. داشتن هدف ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی، حتما باید ازدواج کرد. قصد ازدواج به این معنی است که این ارتباط، برای فرد مهم است؛ چارچوب دار است و بی قید و باری به هر جهت نیست. قرار است طی این رابطه دختر و پسر با لایه های سطحی شخصیت یکدیگر آشنا شوند و این آشنایی شناختی به آنها بدهد که با آن بتوانند تصمیم بگیرند به درد هم میخورند یا نه. بنابراین آشنایی های قبل از ازدواج آن هم در چارچوب مشخص و ارزشی و اخلاقی باعث می شود افراد عاقلانه تصمیم بگیرند، عاشقانه شروع کنند و با تعهد ادامه دهند.

فردی که قصد ازدواج دارد یعنی پذیرفته است که زیر بار مسئولیت برود، از ارتباط صمیمانه نمی ترسد و به سنت ازدواج پای بند است. پذیرش ازدواج سطح بالایی از مسئولیت پذیری و پختگی را می طلبد. فردی که تصمیم به ازدواج می گیرد باید به بلوغ 8گانه رسیده باشد که شامل بلوغ جنسی و جسمی، بلوغ عقلی و علمی، بلوغ روانی، بلوغ بینشی، بلوغ اجتماعی، بلوغ اخلاقی و بلوغ مالی می شود. تا با توانایی و تجاربی که دارد به یک شناخت نسبی از طرف مقابل خود برسد.

 فقط گفتن و بیان قصد ازدواج کافی نیست که فرد نیت ازدواج دارد بلکه چند نشانه وجود دارد که عملاً قصد و نیت فرد را از آشنایی نشان می دهد. نیت و قصد ازدواج را عملاً می توان با نشانه های زیر متوجه شد.

داشتن هدف ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی، حتما باید ازدواج کرد. قصد ازدواج به این معنی است که این ارتباط، برای فرد مهم است؛ چارچوب دار است و بی قید و باری به هر جهت نیست

الف: فردی که قصد ازدواج دارد در دوره آشنایی، تقاضای ارتباط جنسی نمی کند.
ب: فردی که قصد ازدواج دارد ارتباطش را از خانواده مخفی نمی کند.
ج: فردی که قصد ازدواج دارد زمان آشنایی را بیش از اندازه طولانی نمی کند.
د: فردی که قصد ازدواج دارد سعی در به دست آوردن اطلاعات دارد و تنها به تبادل احساسات بسنده نمی کند.
با توجه به آنچه گفته شد تعریف آشنایی قبل از ازدواج به قرار زیر است: آشنایی فرایند تبادل اطلاعات و عواطف بین دو نفر از جنس مقابل به منظور تصمیم گیری برای ازدواج است.

 
مدت زمان دوره آشنایی:
به طور میانگین 3 تا 6 ماه فرصت مناسبی است که دختر و پسر و خانواده هایشان با هم آشنا شوند اما این آشنایی ها نباید طولانی شود تا وابستگی کاذب و غیر منطقی ایجاد کند. در طول این مدت می توانند از یک مشاور خانواده کمک بگیرند تا منطقی و آگاهانه تصمیم گیری کنند. البته زمان این ارتباط بستگی به طرفین دارد و تا زمانی که تا حدودی یکدیگر را بشناسند این زمان طول خواهد کشید و حداکثر همان 6 ماه خوب است، اما اگر در این مدت دیدند که نظر ها و اعتقاداتشان از هم دور است باید هرچه زودتر به این آشنایی خاتمه دهند.

منبع:

tebyan.net

کتاب آموزش پیش از ازدواج، کتاب آیا تو آن گمشده ام هستی؟