مادر ارجمند * اُمِّ فَرْوِة *(سلام الله علیها)

پسند ظاهر یکی از ملاک‌های اساسی در همسرگزینی است. بخش عمده‌ای از سهم ازدواج در حفظ و افزایش پارسایی و خویشتن‌داری، به این خاطر است که مرد یا زن، از هم‌نشینی و ارتباط با همسرش لذت می‌برد و کشش غریزی او با پیوندی گرم و عاشقانه، ارضاء می‌شود.

ظاهر هم‌سفری که قرار است مسیر طولانی زندگی را با او بپیماییم باید برایمان شوق‌برانگیز و جذاب باشد وگرنه چگونه می‌توان در کنار کسی که تمایلی به دیدن و لذت بردن از چهره و صدا و رفتارش نداریم به آسودگی و آرامش رسید؟ اما نگرانی شما، همان‌گونه که توضیح داده‌اید، از جهاتی درست است:

1- ظاهر، ملاک سطحی و غیر اختیاری انسان است و نمی‌‌تواند نشانگر صفات اصلی و اختیاری او باشد.

2- ظاهرهای زیبا، انسان را در دام خود می‌کشاند و چهره‌های غیر جذاب رماننده و دورکننده هستند و در هر دو صورت این ظاهربینی، فرد را از ژرف‌نگری دور می‌کنند. زیبارویان مشکل‌دار محبوب می‌شوند و نازیبایان پاکدامن و خیرخواه کنار می‌روند!

3- اگر دختر جوانی مکرر در معرض دید خواستگاران قرار گیرد و انتخاب نشود از نظر روحی آسیب می‌بیند و بیم آن می‌رود که دیگر در به‌روی خواستگاری باز نکند و در عرصه‌های دیگر زندگی نیز با اعتماد به نفس گام برندارد و پسر جوانی به این وسوسه بیفتد که در شهر پر کرشمه‌ای که خوبان از شش جهت معرفی می‌شوند، یا خریدار هیچ‌کس نشود و یا هر شش را برگزیند!

چه باید کرد؟
راه‌حل این نیست که چشم از دیدن چهره دختر معرفی شده برگیرید و آرام و سربه‌زیر به بررسی دیگر ملاک‌ها بپردازید! این هم نمی‌تواند درست باشد که مادر پسر با سلیقه‌های خاص خود، یکی را بپسندد و دیگری را رد کند!

در همسرگزینی توجه به سیرت طرف مقابل، یعنی صفات اخلاقی که عناصرسازنده شخصیت هستند، باید بیش از حساسیت به چهره و اندام او باشد. زیرا صفات درونی، عوامل فعال و جهت‌دهنده رفتارند اما قیافه ظاهری وضعیتی ایستا و غیرمۆثر در اعمال آدمی دارد. قرآن، از مسلمان تربیت شده، چه زن و چه مرد، می‌خواهد که ایمان و دینداری طرف مقابل را بر زیبایی شگفت‌انگیز او برتری دهد و به مدد باورهای عمیق خود، انتخابی عقلانی کند.

پسند ظاهر باید در مرحله میانی قرار بگیرد. اگر بتوان نخست و قبل از دیدار و یا قبل از پیشنهاد برای ازدواج، به معیارهای سن، تحصیلات، فرهنگ و سطح اقتصادی خانواده‌ها توجه کرد و سپس در مرحله دوم، علاوه بر توجه به ظاهر، سایر ملاک‌ها موردبررسی قرار گیرد و در مراحل بعد دو نفر با انجام تحقیقات و کمک خواستن از روان‌شناسان آگاه و با تجربه، هماهنگی‌ها و سلامت روان و شخصیت یکدیگر را ارزیابی کنند.

ظاهر خواستگارتان را نمی پسندید؟
یافته‌های علمی، آموزه‌های دینی و تجربه‌های خود ما ثابت می‌کند که بین زیبایی ظاهر، پاکی و سلامت درون رابطه مستقیم و مثبتی وجود ندارد. علی (ع) در خطبه 234 نهج‌البلاغه، در تفاوت آدمیان می‌فرماید: «یکی زیباروی و کم خرد است، دیگری بلندقامت و کم همت، یکی زشت‌روی نیکوکار و دیگری کوتاه قامت خوشفکر!»

از این رو دختر و پسری که می‌خواهند تشکیل خانواده دهند و همسفر راه دراز زندگی را برگزینند، سزاوار است به خردمندی، دینداری، خوش‌اخلاقی و شایستگی خانواده پسر خواستگار یا دختر مطلوب، اهمیت فراوان و ویژه‌ای دهد.

البته این سفارش و هشدار به معنی بی‌توجهی کامل به زیبایی همسر آینده و یا پذیرش او با بی‌میلی و اکراه نیست. به گفته دوست فرزانه‌ای: چهره یک نفر می‌تواند پنج حالت را برای طرف مقابل به وجود آورد: اشتیاق، تمایل، تردید، اکراه و انزجار. معلوم است که اشتیاق و تمایل به پذیرش می‌رسند و اکراه و انزجار به قبول نکردن و کنار گذاشتن.

اگر به راستی نسبت به چهره خواستگار خود اکراه دارید یعنی خوشتان نمی‌‌آید، نباید او را انتخاب کنید حتی اگر دارای صفات و ویژگی‌های مثبت زیادی باشد. چگونه می‌توان شب و روز با آسودگی در کنار کسی زندگی کرد که از او خوشمان نمی‌آید و همنشینی او را بر خود تحمیل می‌کنیم؟ اما اگر اکراه ندارید و دچار تردید هستید، می توانید جلسات دید و بازدید را بیشتر کنید و با هم در مورد مسائل مختلف گفت‌وگو کنید شاید او را بپسندید و بر تردید خود غلبه کنید.

حواستان باشد بی‌میلی شما تحت تأثیر دوستان و آشنایانی نباشد که ظاهر خواستگارتان را برایتان بد جلوه می‌دهند. انسان هدفدار برای مردم و جلب رضایت آنان زندگی نمی‌کند.
منبع:بیداری